Alfa
Wszyscy myślą o watasze jak o zwykłej grze,
Ale ona, nasza Alfa, chwile poświęca swe
Na to, by w watasze dobrze nam było
A wilkom naszym ciekawie się żyło.
Lessa porządku w watasze pilnuje,
Kocha wszystkie wilki, czy szare, czy bure,
Jej córka odważna, jej siostra-najwytrwalsza,
Lecz to ona z rodziny najwspanialsza,
Jej dwana uczennica, Schatt, wilk cienia,
Z jej pomocą odrzuciła od siebie lenia,
Była zwiadowcą, uczennicą wierną,
Chociaż do nauki trochę zbyt pazerną.
Mimo to kocha swoją władczynię,
Zostanie przy niej, póki ona żyje,
Kocha ją jak matkę,szanuje poważnie,
Gdyż Lessa zawsze postępuje rozważnie.
Mądra jest i piękna, kochają ją smoki,
Mimo swojej władzy nie wpada w amoki,
Dobro jej watahy dla niej najważniejsze,
Dzięki temu wilki,są jej najwierniejsze.
Lessa, nasza Alfa, pani krwi smoczej,
Przeczytaj mój wiersz, uczennicy ochoczej.
Wiem,wiem, niepowalający, ale trudno się mówi, ma się wzloty i upadki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz